Hechtingsstoornissen

De meisjes in het begeleidingscentrum zijn tussen 14 en 21 jaar. Ze kwamen er terecht na kleine misdrijven zoals langdurig spijbelgedrag, diefstal, matig druggebruik of door een gebrek aan een veilige gezinssituatie. Het merendeel gaat niet meer naar school. ‘Veel van hen hebben een rugzak van misbruik, een laag zelfbeeld, hechtingsstoornissen …’, zegt Pieter. ‘Ze werden al zo vaak afgewezen dat ze hun geloof in de samenleving zijn verloren’. Dat probeert de organisatie te herstellen door een omgeving te creëren waar de meisjes hun competenties kunnen ontwikkelen en op hun netwerk kunnen bouwen.

Opnieuw verbinden

Achteraan de hoeve zijn er studio’s waar jongeren verblijven die thuis geen evenwicht vinden en is er een leefruimte voor groepsactiviteiten en -begeleiding. ‘We bieden als open instelling drie vormen van begeleiding aan: contextuele begeleiding, waarbij we de vertrouwensbanden met ouders en familie gebruiken en versterken. Soms lukt dat pas door afstand te creëren, daarvoor is er residentiële begeleiding. In dat geval wonen de jongeren hier in een studio, in de leefgroep, of in een appartement of cohousingproject in Gent. En dan zijn er nog de projectwerkers, die in beeld komen wanneer het vastloopt met de eerste twee types van begeleiding. Zij proberen op een andere manier de meisjes opnieuw verbinding te laten maken met de maatschappij, bijvoorbeeld via onthemingstochten (red. begeleide trektochten in de natuur) en time-out-projecten (red. aangepaste trajecten voor jongeren met conflicten op school of schoolmoeheid).’

Pieter De Vis - Stappen vzw
De maatschappij kan ervoor zorgen dat ze weer iets kunnen betekenen, en andersom.
Pieter De Vis

Teamcoördinator Stappen vzw

Bijzonder

Daarnaast organiseert Stappen dagactiviteiten voor jongens en meisjes die buiten het schoolsysteem vallen. In een oud klooster in Evergem trommelt de organisatie gepassioneerde vrijwilligers op om hun passie te delen met de jongeren. ‘Dat kan tekenen zijn, schrijven, fotograferen, noem maar op. Omdat ze niet verplicht zijn om deel te nemen, maar wel het recht hebben om bij te leren, krijgen we de jongeren zo meer in beweging. Ze krijgen er weer wat eigenwaarde door.’ Ook met ouderen gaat het vaak vlotter. ‘Zij zijn minder bevooroordeeld en spreken rechtuit met de jongeren. Dat werkt beter. Daarom organiseren we win-winsituaties met buren, waarbij de buren jongeren kunnen inschakelen voor klusjes en de jongeren daar waardering voor terugkrijgen. Soms mogen ze zelfs blijven eten. Zo’n gewone activiteiten zijn essentieel. Dan worden ze niet als “bijzonder” beschouwd.’

Slaagkansen

Pieter pleit voor een minder harde samenleving. ‘De maatschappij legt hoge verwachtingen op aan jongeren. Het is hun eigen verantwoordelijkheid of ze slagen of niet, terwijl veel meisjes hier belanden door een penibele thuissituatie. Voor wie niet alles mee kreeg van thuis of niet alle capaciteiten heeft, liggen de slaagkansen ineens een pak lager.’ Een zachtere samenleving impliceert ook meer tolerantie: ‘Vroeger mocht je als jongere meer fouten maken. Mensen doen in hun jeugdigheid soms domme dingen, ze zouden daar niet hun hele leven voor gestraft mogen worden.’

Pieter De Vis - Stappen vzw
Door kleine initiatieven als straatfeestjes, ruildiensten en klussen kunnen we opnieuw een connectie creëren tussen jongeren en hun omgeving.
Pieter De Vis

Teamcoördinator Stappen vzw

Dat is duurzaamheid voor Pieter: een gemeenschapsdenken. Zoeken naar win-winverhalen tussen mensen. ‘Natuurlijk kunnen we dat ook eng bekijken, louter vanuit een ecologisch oogpunt. We hebben wel degelijk zonnepanelen, waterzuivering, een zonneboiler, ledlampen … om jongeren te tonen dat het anders kan. Maar duurzaamheid is voor ons meer dan dat.’ Precies daarom is de organisatie al 25 jaar klant bij vdk bank. ‘De manier waarop de bank zich positioneert, als een ethische, menselijke bank die mensen en instanties verbindt, maakt voor ons het verschil.’

Contact